Τελευταίο σημάδι

Την άμμο σημάδεψε,
οι ύστερες στιγμές ήρθαν
σα γερασμένος ελέφαντας για το προκαθορισμένο
σημείο κίνησε.
Έμαθε
ότι τα λόγια αληθινά βγήκαν.
Ονειρικά
η πραγματικότητα φαντασία έγινε.
Ανάτρεψε
τις εικόνες,
την καρδιά.
Κενό λόγο κάπου κατέγραψε.
Να παραδεχτεί το τέλος, αρνήθηκε.
Θυμήθηκε,
Πού άραγε αλλού να ξαποστάσει
Εκεί γύρισε,
ανάσα έβγαλε,
πείσμωσε,
άλλη ευκαιρία δεν του δόθηκε
η γέννα πόνο έφερε.
Γέρος αισθάνθηκε
η μοναξιά άσχημα παιχνίδια διαδραματίζει
το μυαλό σαλεύει
αντιστέκεται.
Τι άλλωστε επιλογές του μένουν;
τη θέση πρέπει να κρατήσει.
Σα σωστός δεινόσαυρος
παλεύει
των κυμάτων τη ροή.
Μα ο τοκετός έλαβε χώρα πλέον,
το ποτάμι τη βάρκα παρασέρνει,
Δακρύζει.
Στην άμμο ακούμπησε
τις άχρωμες φωτογραφίες φωτιά άναψε,
ο ένδοξος επιθανάτιος ρόγχος τώρα ας έρθει.
Το τελευταίο σημάδι ο άνεμος έσβησε.


Νίκος Μόσχοβος, Το Πέταγμα του Μικρού Ιανού, Θεσσαλονίκη 1995