Μια αφορμή

Εκείνα τα βράδια
περισσότερο μιλούσαμε για όνειρα
και λιγότερο για πραγματικότητες

και μου ψιθύριζες κάτι «σ' αγαπώ» στ' αυτί
που περισσότερο μου ακούγονταν
σαν παράπονα
πάρα σαν ενδείξεις.

Αν θυμάσαι,
μου έλεγες εκείνες τις ιστορίες
που τις ερωτευόμουν
και τις ζητούσα ξανά και ξανά.

Γούσταρα να μου τις λες
γιατί με έφτιαχνε η ιδέα του θανάτου
και τα λερωμένα λόγια

οι λασπολογίες,
οι μοναχικοί αυτόχειρες,
οι καυλωμένες συγκινήσεις.

Κι εγώ πρόσεχα τις λέξεις
που έβγαιναν από τα χείλη
και το σώμα·

τις έβλεπα να σπάνε πάνω στα θραύσματα
των χαμένων ευκαιριών,
των κάλπικων ελπίδων,
των υποσχέσεων που κάνεις δεν κράτησε.

Θυμάσαι τι σου είπα;

(δεν είπα σ' αγαπώ)

«Εν τέλει η ελευθερία
ήταν κάτι περισσότερο από ένα συναίσθημα·
ήταν μια αφορμή.»


© Θάνος Ι. Κουλουβάκης, 11/6/19