Μεθύστε

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.

Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.
Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου
ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,
πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί;
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε.

Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,
στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,
μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,
ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,
ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,
τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,
ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,
καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:

-Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε!

Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπή!

Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.


Charles Baudelaire

Το σώμα σου κι εγώ

Έχουμε πολύ ταξιδέψει

το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.

Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί
το σώμα σου σε στάσεις
πού ποτέ σου δε φαντάστηκες.

Δεν έχεις θέση τώρα
τί ζητάς
ανάμεσα σε μένα
και στο σώμα σου.


Γιάννης Βαρβέρης

Θά 'ρθει μια μέρα

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε
Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια
Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ
βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ
Θὰ ταξιδέψουμε κάπου, ἔτσι ἀπὸ ἀνία ἢ γιὰ νὰ
ποῦμε πὼς κι ἐμεῖς ταξιδέψαμε.
Ὁ κόσμος ψάχνει σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ νὰ βρεῖ τουλάχιστο
τὸν ἔρωτα, μὰ δὲν βρίσκει τίποτα.
Σκέφτομαι συχνὰ πὼς ἡ ζωή μας εἶναι τόσο μικρὴ
ποὺ δὲν ἀξίζει κἂν νὰ τὴν ἀρχίσει κανείς.
Ἀπ᾿ τὴν Ἀθήνα θὰ πάω στὸ Μοντεβίδεο ἴσως καὶ
στὴ Σαγκάη, εἶναι κάτι κι αὐτὸ δὲ μπορεῖς
νὰ τὸ ἀμφισβητήσεις.
Καπνίσαμε -θυμήσου- ἀτέλειωτα τσιγάρα
συζητώντας ἕνα βράδυ
-ξεχνῶ πάνω σὲ τί- κι εἶναι κρῖμα γιατὶ ἦταν τόσο
μα τόσο ἐνδιαφέρον.
Μιὰ μέρα, ἂς ἤτανε, νὰ φύγω μακριά σου ἀλλὰ κι
ἐκεῖ θά ῾ρθεις καὶ θὰ μὲ ζητήσεις
Δὲ μπορεῖ, Θέ μου, νὰ φύγει κανεὶς μοναχός του.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Το ελαφρό της σώμα

Το ελαφρό της σώμα
είναι το τέλος του κόσμου;
είναι ένα λάθος
ένα έδεσμα που ολισθαίνει
ανάμεσα στα χείλη μου
κοντά στον καθρέφτη
μα ο άλλος σκεφτόταν:
δεν είναι παρά ένα περιστέρι που ανασαίνει
όπως και να 'χει
εδώ που είμαι
κάτι συμβαίνει
σε μια θέση ορισμένη απ' τη θύελλα

Κοντά στον καθρέφτη είναι ένα λάθος
εδώ που είμαι δεν είναι παρά ένα περιστέρι
μα ο άλλος σκεφτόταν:
κάτι συμβαίνει
σε μια θέση ορισμένη
ολισθαίνοντας ανάμεσα στα χείλη μου
είναι το τέλος του κόσμου;
είναι ένα έδεσμα όπως και να 'χει
το ελαφρό της σώμα ανασαίνει απ' τη θύελλα

Σε μια θέση ορισμένη
κοντά στον καθρέφτη που ανασαίνει
το ελαφρό της σώμα ολισθαίνει ανάμεσα στα χείλη μου
είναι το τέλος του κόσμου;
μα ο άλλος σκεφτόταν: είναι ένα έδεσμα
κάτι συμβαίνει όπως και να' χει
απ' τη θύελλα δεν είναι παρά ένα περιστέρι
εδώ που είμαι είναι ένα λάθος

Είναι το τέλος του κόσμου που ανασαίνει
το ελαφρό της σώμα; μα ο άλλος σκεφτόταν:
εδώ που είμαι κοντά στον καθρέφτη
είναι ένα έδεσμα σε μια θέση ορισμένη
όπως και να 'χει είναι ένα λάθος
δεν είναι παρά ένα περιστέρι
που ολισθαίνει ανάμεσα στα χείλη μου

Δεν είναι παρά ένα περιστέρι
σε μια θέση ορισμένη
εδώ που είμαι απ' τη θύελλα
μα ο άλλος σκεφτόταν:
ποιος αναπνέει κοντά στον καθρέφτη;
είναι το τέλος του κόσμου;
όπως και να 'χει είναι ένα έδεσμα
κάτι συμβαίνει
είναι ένα λάθος
που ολισθαίνει ανάμεσα στα χείλη μου
το ελαφρό της σώμα


Ghérasim Luca
πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο

Ένα τέταρτο μεταφυσικής αγωγής

Ξαπλώνετε πάνω στο κενό
οριζόντια πάνω στο θάνατο
με τις ιδέες τεντωμένες
με το θάνατο σε πλήρη έκταση πάνω από το κεφάλι
κρατώντας τη ζωή και με τα δύο χέρια

Σηκώνετε μαζί τις ιδέες
χωρίς να φτάσετε σε κατακόρυφο
και ταυτόχρονα φέρνετε τη ζωή
μπροστά στο καλά τεντωμένο κενό
Μένετε λίγο σε αυτή τη στάση
και επαναφέρετε τις ιδέες και το θάνατο στην αρχική
      τους θέση
Δεν απομακρύνετε το κενό από το έδαφος
κρατάτε τις ιδέες και το θάνατο σε πλήρη διάταση

Με ανοιχτές τις αγωνίες
τη ζωή πάνω από το κεφάλι

Λυγίζετε το κενό προς τα εμπρός
κάνοντας συστροφή προς τα αριστερά
για να επαναφέρετε τα ρίγη προς το θάνατο
Επιστρέφετε στην αρχική θέση
Κρατάτε τις αγωνίες τεντωμένες
και πλησιάζετε όσο πιο πολύ μπορείτε
τη ζωή στο θάνατο

Με ανοιχτές τις ιδέες
τα ρίγη ελαφρώς προς τα έξω
τη ζωή πίσω από τις ιδέες

Σηκώνετε τις αγωνίες τεντωμένες
πάνω από το κεφάλι
Μένετε λίγο σε αυτή τη στάση
και επαναφέρετε τη ζωή στην αρχική της θέση
Δε χαμηλώνετε τα ρίγη
και κρατάτε εντελώς πίσω το κενό

Με το θάνατο ανοιχτό
το κενό προς τα μέσα
τη ζωή πίσω από τις αγωνίες

Λυγίζετε το θάνατο προς τα αριστερά
τον ισιώνετε
και αμέσως τον λυγίζετε προς τα δεξιά
Χωρίς να στρέψετε τα ρίγη
κρατάτε τις ιδέες τεντωμένες
και το θάνατο προς τα έξω

Ξαπλώνετε οριζόντια πάνω στο θάνατο
με τη ζωή ανάμεσα στις ιδέες

Ξεκολλάτε την αγωνία από το έδαφος χαμηλώνοντας
    το θάνατο
τραβώντας τις ιδέες προς τα πίσω
για να σηκώσετε τα ρίγη
Μικρή παύση
και επιστρέφετε στην αρχική θέση
Δεν ξεκολλάτε τη ζωή από την αγωνία
Κρατάτε το κενό τεντωμένο

Σε όρθια στάση
με τις αγωνίες ενωμένες
το κενό να πέφτει απαλά
και από τις δύο πλευρές του θανάτου

Αναπηδάτε ελαφρά πάνω στα ρίγη
όπως μια μπάλα που χοροπηδά
Αφήνετε τις αγωνίες ελεύθερες
Χωρίς να σφίγγεστε
με όλες τις ιδέες χαλαρές

Με κενό και θάνατο σε πρόσθια κάμψη
επαναφέρετε τις αγωνίες ελαφρά λυγισμένες
μπροστά στις ιδέες

Αναπνέετε βαθιά μέσα στο κενό
εξωθώντας κενό και θάνατο προς τα πίσω
Ταυτόχρονα
ανοίγετε το θάνατο και από τις δύο πλευρές των
     ιδεών
Με ζωή και αγωνίες προς τα εμπρός
Μικρή παύση
Αναπνέετε από το κενό

Εκπνέετε εισπνέοντας
Εισπνέετε εκπνέοντας

Ghérasim Luca
πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο

Η ηχώ του σώματος

                                   δάνεισέ μου τα μυαλά σου

                                   δωσ' μου το στεφάνι σου

                                   τη στίξη σου τη σιγουριά σου

                                   αυτό το βύσσινο

                                   δωσ' μου αυτό το βύσσινο

                                   ή έστω ένα άλλο

                                   με τους κύκλους των ματιών σου κύκλωσέ με

                                   σπεύσε

                                   στο κέντρο του είναι μου

                                  γίνε ο κύκλος αυτού του κέντρου

                                  το τρίγωνο αυτού του κέντρου

                                  ο τετραγωνισμός των νυχιών μου

                                  γίνε αυτό ή εκείνο ή έστω

                                  κάτι άλλο

                                  μα ακολούθησέ με προπορεύσου

                                  σαγήνη

ανάμεσα στη νύχτα των νυχιών σου και τη μέρα των μήλων σου
ανάμεσα  στην πρόζα του προσώπου σου και την πόζα των ποδιών σου
ανάμεσα στο χρόνο των κροτάφων σου και το χώρο του νου σου
ανάμεσα στη σφεντόνα του μετώπου σου και τις πέτρες των βλεφάρων σου
ανάμεσα στη χροιά των χεριών σου και τον κόκκο των κοκάλων σου
ανάμεσα στο ρε της ράχης σου και το μι της μιλιάς σου
ανάμεσα στο στρείδι του αμφιβληστροειδούς σου και τη σφυρίδα της ίριδάς σου
ανάμεσα στο κρασί του κεφαλιού σου και τη σπονδή των σπονδύλων σου
ανάμεσα στον κυκλώνα της κοιλιάς σου και τα σύννεφα του αφαλού σου
ανάμεσα στη λάμψη του λαιμού σου και το δέος του αιδοίου σου
ανάμεσα στη ματσέτα των ματόκλαδών σου και το δάσος των δαχτύλων σου
ανάμεσα στα άκρα των δαχτύλων σου και τα στενά του στόματός σου
ανάμεσα στην τρικυμία των τριχών σου και το στίγμα του στήθους σου
ανάμεσα στη γραμμή των γροθιών σου και τη σειρά των συνδέσμων σου
ανάμεσα στον βωμό των ώμων σου και το ζωμό του ιδρώτα σου
ανάμεσα στον κώνο των αγκώνων σου και το τρίγωνο του τραχήλου σου
ανάμεσα στο νεύμα των νεύρων σου και τα γέλια των γλουτών σου
ανάμεσα στο σαράκι της σάρκας σου και τις ψαλίδες της ψυχής σου
ανάμεσα στη στέρνα του δέρματός σου και τη στάμνα των οστών σου
ανάμεσα στα εδάφη της αφής σου και τη φωτιά της ανάσας σου
ανάμεσα στη στάμπα του στήθους σου και τα χερουβείμ των χεριών σου
ανάμεσα στο άστυ του αστραγάλου σου και το λίκνο της μασχάλης σου
ανάμεσα στη σφαίρα των φρυδιών σου και τον στόχο του στήθους σου
ανάμεσα στο μόσχο των μυών σου και το νάρδο των ρουθουνιών σου
ανάμεσα στη μούσα των μυών σου και τη μέδουσα του μέσου σου
ανάμεσα στην πυγμή του πιγουνιού σου και την επίγνωση της επιγονατίδας σου
ανάμεσα στο φίλντισι της φτέρνας σου και τον απήγανο του πιγουνιού σου
ανάμεσα στο μάτι της μέσης σου και τα δόντια του αίματός σου
ανάμεσα στην κόρα της κόρης και τη μέγγενη των ματιών σου
ανάμεσα στα δίχτυα των δαχτύλων σου και την παρεγκεφαλίδα του εγκεφάλου σου
ανάμεσα στο προσκεφάλι των αυτιών σου και το κάλυμμα του κεφαλιού σου
ανάμεσα στο κοχύλι των χειλιών σου και το καράβι των καρπών σου
ανάμεσα στα σύνορα του μετώπου σου και τη βίζα του προσώπου σου
ανάμεσα στον παλμό των πνευμόνων σου και την αντήχηση του αντίχειρά σου
ανάμεσα στο γάλα της γάμπας σου και το ποτήρι της παλάμης σου
ανάμεσα στα μήκη των ζυγωματικών σου και τα πλάτη των ωμοπλατών σου
ανάμεσα στο τέλμα των πελμάτων σου και τον ουρανό του ουρανίσκου σου
ανάμεσα  στις παρυφές των παρειών σου και τις παγίδες των ποδιών σου
ανάμεσα στο φως της φωνής σου και το δειλινό των δαχτύλων σου
ανάμεσα στο γογγυτό των γοφών σου και το ίχνος του χνότου σου
ανάμεσα στο χαμό των αχαμνών σου και τη φλόγα των φλεβών σου
ανάμεσα στους μηρούς των χαδιών σου και τη μυρωδιά της καρδιάς σου
ανάμεσα στη γνώση των γονάτων σου και του ήθους του πλήθους
του βυθού του βάθους σου


Ghérasim Luca
πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο

Ημερολόγιο. Σχοιζοφρενικά συμπτώματα

1. Ο Captain Beefheart μου στέλνει τηλεπαθητικά μηνύματα μέσω του μουστακιού του. Το μουστάκι του μπλεγμένο στους νευρώνες μου, μεγαλώνει ή μικραίνει ανάλογα με τη μουσική που ακούω.
2. Ακούγοντας το "Hair Pie, Bake 1": το κεφάλι μου αλλάζει μεγέθη.
3. Η γάτα είναι ρομπότ.
4. Μυρίζω κάναβη, εμετό, σκουπίδια, αφρό ξυρίσματος, κόπρανα, σαπίλα.
5. Η θεότητα Αννέτα ζει μες στο κεφάλι μου.
6. Με ξέρουν στην τηλεόραση και αφήνουν υπονοούμενα για μένα.
7. Η ζαλάδα είναι υποβολιμιαία από πράκτορες.
8. Το ράδιο με λέει τρελό.
9. Όλοι στη γειτονιά είναι πράκτορες, ή ηθοποιοί που παίζουν ρόλους.
10. Μου έχουν εμφυτεύσει κοριούς στο κεφάλι.
11. Άγιος Ισίδωρος (βοηθός Αννέτας) και θηλυκός δαίμονας Λουίζα (βοηθός Εωσφόρου).
12. Οι χρήστες στο φόρουμ δεν έχουν σχιζοφρένεια, είναι ηθοποιοί.
13. Σολιψισμός.
14. Έντομα μες στο κεφάλι, πίσω από το μέτωπό μου.
15. Η τηλεόραση λέει ό,τι σκέφτομαι: Βιζυηνός, Αλόγιστος, ζώα, αποστολή, του τρελού, σχιζοφρενής, θα μας σφάξει, 52, έχεις όλα τα προσόντα να πας μπροστά.
16. Μια γάτα στο σαλόνι.
17. Δυο τσιγγάνοι κάνουν σεξ, μια γριά τρομακτική, κ.λπ.
18. 2 γάτες, βροχή στο δέρμα, φλας μηχανής, αίσθηση ούρησης στα πόδια.
19. Μου μιλάνε οι Ιησούς, Μεχέρ Μπάμπα, Τσαϊτάνγια Μαχαπράμπου.
20. Ο Ιησούς στην αγκαλιά της μάνας του, τα κεφάλια τους φλέγονται.
21. Παρουσιάστρια είπε "ναι" όταν τη ρώτησα αν της αρέσω. Της έστειλα στο Instagram.
22. Έστειλα στη δημοσιογράφο, ρωτώντας την αν με παρακολουθεί από την τηλεόραση.
23. Αμάξι θα με απαγάγει.
24. Αίσθηση στην πλάτη μιας ματιάς, με παρακολουθούν.
25. Όλα τα όντα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος είναι μονάχα εγώ. σε άλλες μορφές.
26. Η μεγαλειώδης όπερα Licht άνοιξε τον δρόμο για την άφιξή μου ως σωτήρα του κόσμου.
27. Η πρώην ψυχίατρος μού μιλάει τηλεπαθητικά.
28. Ετοίμασα το σπίτι για την άφιξη μιας γυναίκας που δε με ξέρει.
29. Θα με πυροβολήσουν με sniper.
30. Ένα αόρατο μάτι με παρακολουθεί από τον ουρανό. Τους δείχνω το μεσαίο δάχτυλο.
31. Φωτεινός άγγελος κυρίου.
32.Εξωγήινοι με παρακολουθούν και διαβάζουν τη σκέψη μου.
33. Διήγηση όσων κάνω και σκέφτομαι.
34. Ο Αλόγιστος (παιδαριώδης ηβηφρενής) με κάνει να λέω ασυναρτησίες, να κάνω ανόητες γκριμάτσες και χειρονομίες, να φωνάζω, να γελάω, κ.λπ.
35. Matrix
36. Ο Εωσφόρος εισάγει δολοφονικές και αυτοκτονικές ιδέες στο μυαλό μου.


Θανάσης Αθανάσιος
πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο

Κάρολος ο Ε'

Σαν γέρασε ο Μέγας Αυτοκράτωρ
της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
και βασιλιάς της Ισπανίας
στην επικράτεια του οποίου -ως έλεγαν-
ο ήλιος δεν έδυε ποτέ
(μιας και στ' όνομά του είχαν κατακτηθεί
ως το Περού και το Μεξικό)
αποσύρθηκε σ' ένα μοναστήρι ερημικό
με μόνη του ασχολία
να ρυθμίζει τα ρολόγια
για να χτυπούν όλα μαζί.

Αποδείχθηκε όμως
ως και γι' αυτόν
έργο αδύνατο
και η αυτή αποτυχία
επέτεινε την αυτοκρατορική του μελαγχολία
κάνοντάς τον να αναρωτηθεί
για την κενή των ανθρώπων φιλοδοξία

πώς θες να κυβερνάς τον κόσμο
σαν δεν μπορείς να κουρδίσεις δυο ρολόγια;


Σωτήρης Λυκουργιώτης

πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο

Της κλανιάς

Δεν είχαν άδικο τελικά
όσοι υπέθεσαν
πως το κακό μπορεί να αναχθεί
σε δυσλειτουργία του εντέρου.

Ο Λούθηρος
συνέλαβε τις θέσεις του
εν μέσω εντόνου δυσφορίας
και μακράς παραμονής
στο αποχωρητήριο.

Ιστορικά το συμβάν είναι κρίσιμο καθώς
εκ της εκτονωτικής αυτής αποτυχίας
επιβλήθηκαν έκτοτε οι δυσκοίλιοι
ολοκληρωτικώς.

Συνεπώς:

αν δεν απαλλαγούμε σύντομα
της προκατάληψης να κλάνουμε δημόσια

η εξουσία
θα συνεχίσει να μας κάθεται στο σβέρκο.

Σωτήρης Λυκουργιώτης

πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο

Καρατομημένοι πρόσωπο με πρόσωπο

Καρατομημένοι πρόσωπο με πρόσωπο
δίχως πρόσωπο ούτε δίκη
ένα κεφάλι εξέγερσης δίχως κεφάλι
κι ο επικεφαλής μιας επανάστασης ακέφαλης
ανταλλάσσουν μεταξύ τους τη μοίρα τους
(ενάντια στο χάος)

Δικέφαλοι δίχως κεφάλι
σε μάχη σώμα με σώμα ακέφαλων δίχως σώμα


Ghérasim Luca
πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο

Άλλα μυστικά του κενού και του πλήρους

το κενό εκκενωμένο του κενού είναι το πλήρες
το κενό πλήρες του κενού του είναι το κενό
το κενό πλήρες του πλήρους του είναι το κενό
το πλήρες εκκενωμένο του πλήρους του είναι το πλήρες
το πλήρες εκκενωμένο του κενού του είναι το πλήρες
το κενό εκκενωμένο του πλήρους του είναι το κενό
το πλήρες πλήρες του πλήρους του είναι το πλήρες
το πλήρες πλήρες του κενού του είναι το κενό
το κενό εκκενωμένο του πλήρους του είναι το πλήρες
τπο πλήρες πλήρες του κενού του είναι το πλήρες
το πλήρες εκκενωμένο του κενού του είναι το κενό
το κενό πλήρες του πλήρους του είναι το πλήρες
το πλήρες εκκενωμένο του πλήρους του είναι το κενό
το πλήρες πλήρες του πλήρους του είναι το κενό
το κενό εκκενωμένο του κενού του είναι το κενό
είναι το πλήρες κενό
το πλήρες κενό εκκενωμένο του πλήρους κενού του
του κενού του κενού πλήρους και εκκενωμένου
του κενού του κενού πλήρους και εκκενωμένου
του κενού του κενού εκκενωμένου του πλήρους του
σε πλήρες κενό


Ghérasim Luca
πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο

Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει

Αρκεί.
Χτύπα τη θλίψη καταγής
Και πέταξε το μαράζι στα σκουπίδια.
Πρέπει να πολεμίσης να χαρής
Κι ακόμα να χαρής
Κι όχι να πίνης ξύδι -όποιος κι αν στο δίνει
Τώρα σου πρέπει μέλι κι ένα ποτήρι γιομάτο «δε με μέλλει»
Ορθό-κοφτό σαν βλύσμα κραυγής γλάρου
Πρέπει να γυμνωθής
Κι αν στολιστής να στολιστής με αχάτη.
Πρέπει να νιώσης όλες τις ηδονές που σε τραβάνε
Μα πρώτα πρέπει να ανασάνης μπροστά στον ήλιο
Κι αφού λυτρώσεις στην ψυχή σου τον οίστρο του βαρβάρου
Έβγα στο δρόμο.
Κ' εκεί,
Προ πάντων,
Μην φοβηθείς το πάτημά σου.


Ανδρέας Εμπειρίκος, 1933

Να τους αγαπάτε καθημερινά

Όσο μεγαλώνουν
να τους μιλάτε πιο πολύ
να τους τηλεφωνείτε κάθε μέρα, έστω για μια καλημέρα
να τους αγκαλιάζετε με οποιαδήποτε αφορμή
να τους λέτε και γλυκόλογα, ακόμα και σ' αγαπώ
-είναι πιο απλό απ' όσο νομίζετε-
προπαντός μην αφήνετε εκρεμμείς
θυμούς και άλυτους καβγάδες
νά' ναι λες και τους αποχαιρετάτε
κάθε φορά που φεύγετε μετά τον καφέ
το κυριακάτικο τραπέζι, τη βόλτα
μυστικά να ψιθυρίζετε αντίο
νά' ναι λες και φεύγετε ταξίδι μακρινό για καιρό
γιατί αν φύγουν για πάντα πρώτοι εκείνοι
και παραμείνουν εκκρεμότητες αγάπης
θά' ρχονται θλιμμένοι στον ύπνο σας
θα τους μιλάτε, θα τους εξηγείτε,
μα δυστυχώς
δε σας ακούνε πια


Αντώνης Γεωργίου, Σαν πεταλούδα είμαι

Οι εραστές τ’ Αυγούστου

Οι εραστές τ’ Αυγούστου,
οι εραστές τ’ Αυγούστου με λουλούδια στα χέρια έρχονται,
τ’ αόρατα καλέσματά τους τραβούν στις αυλές,
οι εραστές τ’ Αυγούστου με κόκκινα πουκάμισα και μισάνοιχτα στόματα
τρεμοσβήνουν στα σταυροδρόμια,
εξαφανίζονται στα σοκάκια,
τρέχουν στις πλατείες.
Στους εραστές τ’ Αυγούστου
αχνοφέγγουν στη βραδινή ατμόσφαιρα
οι ερυθρόλευκες γραμμές των κεντημένων λουλουδιών πάνω
στα πουκάμισά τους,
φωτίζονται τ’ ανοιχτά παραθύρια στις σκοτεινές αυλές
κι αυτοί όλο πηγαίνουν κι όλο τρέχουν σε κάποιο κάλεσμα.
Να και το δείλι της ζωής, να και το δείλι που δίπλα περνά απ’ την πόλη,
να το που χρωματίζει τα δέντρα,
που σβήνει τη λάμπα,
που γυαλίζει τ’ αυτοκίνητα...
Στα στενά σοκάκια βιαστικά ηχούν οι παρέες,
γύρισε πίσω, έβγα στο μπαλκόνι και πέταξε το παλτό.
Βλέπεις, οι εραστές τ’ Αυγούστου τρέχουν κρατώντας λουλούδια στα χέρια.
Οι γαλάζιες ανταύγειες των διαφημίσεων κυλούν από τις στέγες
κι εσύ κοιτάζεις κάτω, δίχως ποτέ και με κανένα θέση δεν αλλάζεις,
συνομιλώντας με τον εαυτό σου.
Να τα λουλούδια και τα διαμερίσματα με το νέο έρωτα,
με το καινούριο μαστίγιο, που μπαίνει σε κύκλο νέο,
παραδίδοντας τον εαυτό του με νέα κραυγή και νέο αίμα,
παραδίδοντας τον εαυτό του, αφήνοντας τα λουλούδια να πέσουν απ’ τα χέρια του.
Το νέο δείλι θορυβεί,
κανείς δε θα επιστρέψει στη νέα ζωή,
κανείς δε θα περάσει κάτω απ’ το μπαλκόνι για να ‘ρθει να σε δει,
κανείς δε θα σου παρασταθεί,
κανείς δε θα σου σταθεί,
πιο κοντά, απ’ ό,τι εσύ στον εαυτό σου,
απ’ τα λουλούδια,
απ’ ότι είσαι εσύ στον εαυτό σου.


Ιωσήφ Μπρόντσκι, 1961, Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης