Η Mahienour al-Massry, φυλακισμένη σύμφωνα με το νόμο ενάντια στις διαδηλώσεις, γράφει από τη φυλακή:
Δεν ξέρω και πολλά για το τι συμβαίνει στον έξω κόσμο από τότε που φυλακίστηκα. Παρόλα αυτά μπορώ να φανταστώ ότι είναι περίπου όπως συνηθίζαμε όταν κάποιος που ξέρουμε φυλακιζόταν. Ο διαδικτυακός κόσμος πλημμυρίζει με συνθήματα όπως "Λευτεριά στον τάδε ή στον δείνα", ή "Είμαστε όλοι έτσι κι έτσι".
Όμως, από τότε που πάτησα το πόδι μου στη γυναικεία φυλακή Damanhour και τοποθετήθηκα με τις άλλες έγκλειστες στην "Πτέρυγα 1" - το σύμπλεγμα κελιών γι' αυτούς που κατηγορούνται ή καταδικάστηκαν για "υπεξαίρεση"- μόνο ένα πράγμα έχω στο μυαλό μου και το επαναλαμβάνω σαν καθημερινή προσευχή: "Κάτω το ταξικό σύστημα".
Οι περισσότερες συγκρατούμενές μου έχουν φυλακιστεί επειδή αθέτησαν την πληρωμή δόσεων ή μικρών δανείων. Είναι δάνεια που πήρε μια μάνα για να αποκτήσει τα απολύτως αναγκαία για το νεογέννητο παιδί της, ή από μια σύζυγο που χρειαζόταν χρήματα για τη θεραπεία του άρρωστου άντρα της, ή μια γυναίκα που δεν κατάφερε να αποπληρώσει ένα δάνειο 2,000LE στην ώρα της, μόνο για να πέσει πάνω της ένα πρόστιμο 3 εκατομμυρίων LE.
Η φυλακή είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας. Αυτοί που είναι ελάχιστα πιο προνομιούχοι από άλλους βρίσκουν τρόπους να πάρουν όσα χρειάζονται μέσα στη φυλακή, ενώ οι μη προνομιούχοι είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν για τις βασικές τους ανάγκες.
Η φυλακή είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας. Οι φυλακισμένοι συζητούν τι συμβαίνει στη χώρα. Μπορείς να βρεις όλο το πολιτικό φάσμα εδώ. Κάποιοι υποστηρίζουν τον Σίσι με την ελπίδα ότι όταν γίνει πρόεδρος θα δώσει συγχώρεση σε όλους όσους φυλακίστηκαν για αθέτηση πληρωμών. Άλλοι θέλουν να γίνει πρόεδρος, πιστεύοντας ότι θα πάρει σκληρή θέση ενάντια στις "τρομοκρατικές διαδηλώσεις" και θα κυβερνήσει με σιδερένια γροθιά, παρόλο που με συμμερίζονται και νιώθουν ότι πιθανόν είμαι αθώα. Κάποιοι είναι υπέρ του Sabbahi, αφού τον βλέπουν σαν έναν απ' αυτούς. "Υποσχέθηκε να ελευθερώσει τους φυλακισμένους", λένε, μόνο για να τους ουρλιάξουν άλλες συγκρατούμενες που λένε ότι υποσχέθηκε να ελευθερώσει μόνο πολιτικούς κρατούμενους. Κι είναι άλλες που βλέπουν τις εκλογές σαν φάρσα, που θα είχαν παρεμποδιστεί αν ήταν ελεύθερες.
Η φυλακή είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας. Νιώθω ότι είμαι ανάμεσα σε οικογένεια. Όλοι με συμβουλεύουν να συγκεντρωθώ περισσότερο στην καριέρα και το μέλλον μου μόλις βγω από δω. Ως απάντηση, λέω ότι ο αιγυπτιακός λαός αξίζει πολύ καλύτερα, ότι η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί ακόμα, και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Αυτή τη στιγμή, μας έρχονται τα νέα για την καταδίκη τριών χρόνων του Μουμπάρακ με τις κατηγορίες της εκτεταμένης διαφθοράς, υπεξαίρεση κεφαλαίων, και οικονομικές απάτες στην "Υπόθεση Προεδρικό Παλάτι". Λυγίζοντας, τους ρωτάω, "Τι σόι μέλλον περιμένετε να έχω σε μια άδικη κοινωνία, στην οποία το καθεστώς νομίζει ότι η Umm Ahmed, που είναι φυλακισμένη τα τελευταία 8 χρόνια κι έχει άλλα 6 επειδή υπέγραψε μια ακάλυπτη επιταγή μόνο 50,000LE, είναι μεγαλύτερη εγκληματίας απ'τον Μουμπάρακ;" - Τον ίδιο Μουμπάρακ που υποστηρίζει τον Σίσι, τον οποίο βλέπουν σα σωτήρα τους.
Εδώ μιλάνε γι' αυτή την ταξική κοινωνία και ονειρεύονται κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς περίπλοκες θεωρίες.
Δεν πρέπει ποτέ να χάσουμε τα μάτια μας από τον αντικειμενικό μας στόχο μέσα στον αχό της μάχης, στην οποία κάθε μέρα χάνουμε φίλους και συντρόφους. Δε θα πρέπει να μετατραπούμε σε ανθρώπους που απαιτούν την ελευθερία αυτού ή του άλλου, ενώ ξεχνάμε τις ευρύτερες ανάγκες και αγωνίες του αιγυπτιακού λαού, που απλά θέλει να επιβιώσει μεροδούλι μεροφάι.
Ενώ φωνάζουμε ενάντια στο νόμο που φιμώνει τις διαδηλώσεις, θα πρέπει να εργαζόμαστε για την ανατροπή αυτού του ταξικού συστήματος: να οργανώνουμε τους εαυτούς μας και να αλληλεπιδρούμε με τους αδικημένους, να φωνάζουμε για τα δικαιώματά τους και να χτίζουμε ένα όραμα για το πώς θα λυθούν τα προβλήματά τους. Να φωνάζουμε "Λευτεριά στους φτωχούς", έτσι ώστε οι άνθρωποι να μη νιώθουν ότι είμαστε αποξενωμένοι από τα προβλήματά τους.
Και τέλος, αν πρέπει να κρατήσουμε το σύνθημα, "Λευτεριά σ' αυτόν ή σ'εκείνον", τότε το σύνθημα ας είναι "Λευτεριά στη Sayeda", "Λευτεριά στη Heba" και "Λευτεριά στη Fatima" -τα τρία κορίτσια που συνάντησα στη Διεύθυνση Ασφαλείας, κατηγορούμενες ότι είναι μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και ότι έχουν τελέσει φόνο μεταξύ άλλων κατηγοριών. Συνελήφθησαν τυχαία και είναι φυλακισμένες από τον Ιανουάριο χωρίς δίκη.
Λευτεριά στην Umm Ahmed, που δεν έχει δει τα παιδιά της εδώ και 8 χρόνια. Λευτεριά στην Umm Dina, που είναι η μοναδική που μπορεί να φροντίσει την οικογένειά της. Λευτεριά στην Niamah, που συμφώνησε να πάει φυλακή αντί για κάποιον άλλο με αντάλλαγμα χρήματα για να ταΐσει τα παιδιά της. Λευτεριά για τις Farhah, Wafaa, Kawthar, Sanaa, Dawlat, Samia, Iman, Amal και Mervat.
Οι πόνοι μας σε σύγκριση με τους δικούς τους δεν είναι τίποτα, αφού ξέρουμε πως υπάρχουν αυτοί που θα μας θυμούνται, θα λένε τα ονόματά μας πού και πού, αναφέροντας περήφανα πως μας γνωρίζουν. Αντιθέτως, αυτές οι γυναίκες, που αξίζουν να τις θυμούνται με περηφάνια, θα αναφερθούν μόνο σε οικογενειακά μαζέματα.
Κάτω η ταξική κοινωνία, κάτι που δε θα πετύχουμε ποτέ αν ξεχάσουμε αυτούς που πραγματικά έχουν υποφέρει την αδικία.
Πτέρυγα 1, Κελί 8
Γυναικεία Φυλακή Damanhour
22 Μαΐου 2014
μτφρ. από τα αγγλικά: http://www.madamasr.com/content/letter-prison
