Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

How to Make Love to A Trans Person

Forget the images you’ve learned to attach
To words like cock and clit,
Chest and breasts.
Break those words open
Like a paramedic cracking ribs
To pump blood through a failing heart.
Push your hands inside.
Get them messy.
Scratch new definitions on the bones.

Get rid of the old words altogether.
Make up new words.
Call it a click or a ditto.
Call it the sound he makes
When you brush your hand against it through his jeans,
When you can hear his heart knocking on the back of his teeth
And every cell in his body is breathing.
Make the arch of her back a language
Name the hollows of each of her vertebrae
When they catch pools of sweat
Like rainwater in a row of paper cups
Align your teeth with this alphabet of her spine
So every word is weighted with the salt of her.

When you peel layers of clothing from his skin
Do not act as though you are changing dressings on a trauma patient
Even though it’s highly likely that you are.
Do not ask if she’s “had the surgery.”
Do not tell him that the needlepoint bruises on his thighs look like they hurt
If you are being offered a body
That has already been laid upon an altar of surgical steel
A sacrifice to whatever gods govern bodies
That come with some assembly required
Whatever you do,
Do not say that the carefully sculpted landscape
Bordered by rocky ridges of scar tissue
Looks almost natural.

If she offers you breastbone
Aching to carve soft fruit from its branches
Though there may be more tissue in the lining of her bra
Than the flesh that rises to meet it
Let her ripen in your hands.
Imagine if she’d lost those swells to cancer,
Diabetes,
A car accident instead of an accident of genetics
Would you think of her as less a woman then?
Then think of her as no less one now.

If he offers you a thumb-sized sprout of muscle
Reaching toward you when you kiss him
Like it wants to go deep enough inside you
To scratch his name on the bottom of your heart
Hold it as if it can-
In your hand, in your mouth
Inside the nest of your pelvic bones.
Though his skin may hardly do more than brush yours,
You will feel him deeper than you think.

Realize that bodies are only a fraction of who we are
They’re just oddly-shaped vessels for hearts
And honestly, they can barely contain us
We strain at their seams with every breath we take
We are all pulse and sweat,
Tissue and nerve ending
We are programmed to grope and fumble until we get it right.
Bodies have been learning each other forever.
It’s what bodies do.
They are grab bags of parts
And half the fun is figuring out
All the different ways we can fit them together;
All the different uses for hipbones and hands,
Tongues and teeth;
All the ways to car-crash our bodies beautiful.
But we could never forget how to use our hearts
Even if we tried.
That’s the important part.
Don’t worry about the bodies.
They’ve got this.


Gabe Moses, courtesy of Genderqueer Chicago.
Source: Wild Gender

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Προχωράμε

...Τώρα πλέον κανείς δε μιλά για υποταγή της φύσης: τώρα οι δήμιοι της προτιμούν να μιλούν για την προστασία της. Και στις δύο περιπτώσεις, τότε και τώρα, η φύση είναι κάτι έξω από εμάς: ο πολιτισμός που συγχέει τα ρολόγια με το χρόνο, συγχέει επίσης τη φύση με τις καρτ ποστάλ.
Η ζωή στον πλανήτη μας όμως, που χλευάζει κάθε είδους ταξινόμηση και δεν επιβεβαιώνει καμία ερμηνεία, δε μένει ποτέ ήσυχη. Η φύση βρίσκεται σε αέναη κίνηση όπως κι εμείς, τα παιδιά της, που είμαστε ό,τι είμαστε και ταυτόχρονα είμαστε ό,τι κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε. Όπως έλεγε ο Πάουλο Φρέιρε, ο δάσκαλος που πέθανε αεί διδασκόμενος: Προχωράμε.
Η αλήθεια είναι στο ταξίδι όχι στο λιμάνι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από την αναζήτηση της αλήθειας. Είμαστε άραγε καταδικασμένοι στο έγκλημα; Το ξέρουμε καλά ότι εμείς, τα ανθρώπινα κτήνη, θέλουμε να κατασπαράζουμε το διπλανό μας και να ρημάζουμε τον πλανήτη, αλλά επίσης ξέρουμε ότι δε θα ήμασταν σήμερα εδώ αν οι μακρινοί μας πρόγονοι της παλαιολιθικής εποχής δεν είχαν μάθει να προσαρμόζονται στη φύση, της οποίας μέρος ήταν κι αυτοί, και αν δεν ήταν ικανοί να μοιράζονται τους καρπούς που μάζευαν και το κυνήγι που έπιαναν. Κάθε άνθρωπος όπου κι αν ζει, όπως κι αν ζει, όποτε κι αν ζει, κρύβει μέσα του πολλά εν δυνάμει πρόσωπα· το εφήμερο σύστημα εξουσίας αναδεικνύει καθημερινά ένα από τα χειρότερα πρόσωπά μας και εμποδίζει κάθε άλλο να αναπτυχθεί και να βγει στο προσκήνιο. Παρά το ότι είμαστε φτιαγμένοι από κακή πάστα δεν έχουμε ακόμη τελειώσει· κι αν κάτι μας κάνει να αξίζουμε, εμάς που είμαστε μια αναλαμπή στην ιστορία του σύμπαντος, μια φευγαλέα ζεστασιά μέσα στους πάγους, είναι αυτή η πρόκληση να αλλάξουμε τα πράγματα και να αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι.


Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018

Ο ουρανός

Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
Ν’ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα ένα
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.

Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.

Δεν περνούν αποδώ ξυλοκόποι.


Μανόλης Αναγνωστάκης

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Υποκάλυψη

14.
αυτό είναι όλο
για την ώρα
αυτή τη στιγμή
είναι σαν να
ήμασταν ήδη
ενώ είμαστε
μόλις
και αυτό που είναι
πιο περίεργο είναι
που ένας δεν
το φαντάζεται καλά
πού θα μπορούσε
να έχει φτάσει ήδη
το μακρύ ταξίδι

12.
αναποδογυρισμένη
κατακόρυφα ανοίγει
από τη μια άκρη ως την άλλη
λίγο έλειπε
στο αναγκαίο τοπίο
έλειπε πολύ
στο πιθανό μονοπάτι
περιγράμματα θολά
κίνηση κάθετη
δεν τελείωσε
μετανιωμένοι μόνο
που δεν το έχουμε
κάνει αρκετά

32.
τι σχηματίζουν τα χέρια
έχουμε κάνει όλο αυτό
και έχουμε
ανακατέψει τα διαφορετικά
με τα δάχτυλα σημειώνοντας
την επιφάνεια
σημάδια χωρίς
σήματα
από εκείνη τη μεριά
περνούν πουλιά
καινούρια
χωρίς τέλος
στον άνεμο και
σβήνει

Nanni Balestrini

Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018

Η πηγή

Ένας νέος άνθρωπος κάθισε σ'ένα ποτάμι και το κοιτούσε να παφλάζει και να στροβιλίζεται, νοιώθοντας την απαλή έλξη του ρεύματος στο μυαλό του. Αναρωτήθηκε, "Από πού έρχεται το ποτάμι;" Και ξεκίνησε να βρει την πηγή του ποταμού.
Ακολούθησε το ποτάμι, ώσπου βρήκε ένα παρακλάδι, που ήταν μακρύτερο από τα υπόλοιπα. Πριν προλάβει να γιορτάσει την ανακάλυψή του, άρχισε να βρέχει και μικρά ρυάκια ξεπρόβαλαν παντού. Περιπλανήθηκε από δω κι από κει, μέχρι που βρήκε ένα μικρό ποτάμι που ήταν μακρύτερο από τα άλλα. Μόλις άρχισε να το γιορτάζει, είδε ένα πουλί, που καθόταν σε κάποιο δέντρο. Από το ράμφος και την ουρά του έσταζε νερό. Σταμάτησε, κοντοστάθηκε και κοίταξε πολύ προσεκτικά -το ράμφος του πουλιού ήταν λίγο ψηλότερα από την ουρά του. Ύστερα πήρε βιαστικά το δρόμο της επιστροφής, να μιλήσει για την τελευταία του ανακάλυψη.
Μόλις γύρισε σπίτι, οι άνθρωποι του ζητούσαν ξανά και ξανά να μιλήσει για το ταξίδι του και κάθε φορά που τους μιλούσε, έμεναν έκπληκτοι και θαύμαζαν το κατόρθωμά του. Κάποια στιγμή, συνεπάρθηκε τόσο από τη διήγηση της ιστορίας του, που δεν πήγαινε πια στο ποτάμι.
Κάποιος γέρος άνθρωπος που τον αγαπούσε, αναγνώρισε τον κίνδυνο στον οποίο βρισκόταν κι έτρεξε να τον βοηθήσει. Με φωνή καθαρή και τρυφερή, είπε, "Αναρωτιέμαι από πού έρχεται η βροχή".
Ο νεαρός άνθρωπος απελπίστηκε, "Πού μπορώ να βρω μια σκάλα, να σκαρφαλώσω στον ουρανό και να μετρήσω τόσες πολλές στάλες βροχής; Και πώς θα ακολουθήσω τα σύννεφα;"
Έκανε στροφή και έφυγε μακριά και, για να κρύψει την ντροπή του, πήδηξε μέσα στο ποτάμι και το άφησε να τον παρασύρει.
Ο γέροντας σκέφτηκε, "Αυτή είναι μια καλή έκβαση, γιε μου. Πέσε μέσα, νοιώσε το ρεύμα, άσε το ποτάμι να σε παρασύρει. Το να ψάχνεις για την πηγή του, είναι η νοσταλγία σου να πας πίσω στο σπίτι".


Bert Hellinger, Η κρυφή συμμετρία της αγάπης

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Πράσινο πόσο σε αγαπώ

Οι επιτυχημένες εταιρίες της γης έχουν θυγατρικές τόσο στην κόλαση όσο και στον παράδεισο. Όσο περισσότερο πουλάνε οι πρώτες, τόσο καλύτερα πάνε οι δεύτερες. Οπότε ο Διάβολος πληρώνει και ο Θεός δίνει άφεση αμαρτιών.

Σύμφωνα με τα σχέδια της Διεθνούς Τράπεζας, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα οι οικολογικές βιομηχανίες θα διακινούν περισσότερα χρήματα από τις χημικές. ήδη μάλιστα έχουν αρχίσει να αποφέρουν βουνά από κέρδη. Η σωτηρία του περιβάλλοντος αποτελεί για τις εταιρίες που το καταστρέφουν την πιο λαμπρή εμπορίκη τους επένδυση.
Στο τελευταίο βιβλίο του, The corporate planet, ο Τζόσουα Καρλάινερ δίνει τρία διαφωτιστικά παραδείγματα με μεγάλη διδακτική αξία:
τέσσερις από τις πιο ρυπογόνες για τον αέρα του πλανήτη μας εταιρίες ανήκουν στον όμιλο General Electric, που είναι επίσης ο μεγαλύτερος αμερικανικός κατασκευαστής μηχανημάτων για τον έλεγχο της μόλυνσης της ατμόσφαιρας.
η χημική εταιρία DuPont, μια από τις εταιρίες με τα πιο επικίνδυνα βιομηχανικά απόβλητα σ' ολόκληρο τον κόσμο, ανέπτυξε έναν προσοδοφόρο τομέα υπηρεσιών, εξειδικευμένων στην αποτέφρωση και την ταφή επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων.
και μια άλλη πολυεθνική, η Westinghouse, που κερδίζει το ψωμί της πουλώντας πυρηνικά όπλα, πουλάει επίσης πανάκριβους εξοπλισμούς για τον καθαρισμό των δικών της ραδιενεργών αποβλήτων.


Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα

Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

No peace/The skyscraper

NO PEACE

A curse is on man, the curse of his hungers;
There is no peace for man, no peace, no rest
Ever on earth because of the gnawing hungers
Forever, forever contending in his breast.

Happy a man who could watch without sighing
The frail brief flowering of the cherry tree;
Happy the heart that could lie still as a pool
Before beauty and beauty's unsolved ecstasy.

Man and his hungers build the world over
Nearer, nearer to their heart's desire...
(Nearer? Nearer? Never any nearer:
Man and his hungers change like fire.)

He builds and destroys; he builds and hunger;
He watches the sky, his hand on his breast.
Happy the man who can name his chimaera,
Desired forever, forever unpossessed.


THE SKYSCRAPER
San Francisco Telephone Building

What are you building up there so high?

I am lifting a flower up into the sky.
Did ever a lily so lithe and neat

Grow to the sun from a stone street?


Elsa Gidlow

Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2018

Οι σκαπανείς του μέλλοντος

Η εντολή ήταν ρητή, οργίλη.
Να θρυμματιστούν όλα !
Να μη μείνει ούτε λουλούδι σε μισχάρι.
Ούτε χαμόγελο σε χείλια
( Φαρμάκι, ναι, όσο θέλεις... )

Να πυρποληθούν ( και στο πυρ να παραδοθούν )
Όλοι οι ανθόκηποι κι' όλα τα πάρκα
Μαζί με τις "Παιδικές Χαρές".
Οι παιδικές χαρές να γίνουν παιδικές λύπες
και παιδικά εγκλήματα
Όλες !

Να κλείσουν κι' όλα τα Ωδεία
Να γίνουν καφωδεία !
Η μουσική δεν έχει θέσιν
Σ' έναν κόσμο του Μέλλοντος
Του φτάνουν οι πολεμικοί ορυμαγδοί !

Και.. τέλος : Να γκρεμιστούν
όλες οι χελιδονοφωλιές.
Και στη θέση τους να χτισθεί το θαύμα του Αιώνα μας !

Καινούριος Πύργος της Βαβέλ
Για να μη μπορέσουν να συνεννοηθούν πια οι άνθρωποι

- Ποτέ πια - Ποτέ !


Μενέλαος Λουντέμης, Οι εφτά κύκλοι της μοναξιάς

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

Chance

Strange that a single white iris
Given carelessly one slumbering spring midnight
Should be the first of love,
Yet life is written so.

If it had been a rose
I might have smiled and pinned it to my dress:
We should have said Good Night casually
And never met again.
But the white iris!
It looked so infinitely pure
In the thin green moonlight.
A thousand little purple things
That had trembled about me through the young years
Floated into a shape I seem always to have known
That I suddenly called Love!

The faint touch of your long fingers on mine wakened me.
I saw that your tumbled hair was bright with flame,
That your eyes were sapphire souls with
hungry stars in them,
And your lips were too near not to be kissed.

Life crouches at the knees of Chance
And takes what falls to her.


Elsa Gidlow



(29 December 1898 – 8 June 1986) She was a poet, who in 1923 published the first volume of openly lesbian love poetry in the United States: On A Grey Thread. She promoted alternative spiritualities including Buddhism and Goddess Worship. In the 1940s she founded a rural retreat center, The Druid Heights Artists Retreat, in Marin County, California. She lived there until her death in 1986. Other residents at Druid Heights have included well-known figures such as her close friend Alan Watts and feminist theorist Catharine MacKinnon.