Τι είναι αυτό που το λένε Έρωτα;
Ευφάνταστες Επιστολές;
Εικονική Ελευθερία;
Επικίνδυνα Ερεθίσματα;
Ετεροκανονικότητα;
Επαναπροσδιορισμός Εαυτού;
Έννοια Έωλη ή Εκκωφαντική;
Έκκληση για Ελευθερία;
Έμμεση Εξουσία;
Εμετική Εκμετάλλευση;
Ή μήπως Εμπόδιο Ελευθερίας;
Εμείς οι Ειλείθυιες επιμένουμε να επαναπροσδιορίζουμε έννοιες, να επισημαίνουμε επικίνδυνα ερεθίσματα και να εκφυλίζουμε την ετεροκανονικότητα. Γι’ αυτό πήραμε ένα στομάχι και ένα μυαλό από τη Γαλλία και τα φέραμε εδώ… Το στομάχι ενάντια στο μυαλό και το μυαλό ενάντια στο στομάχι… Και ένα Έψιλον στη μέση…
Η γαλλική μπροσούρα Contre l’amour
ο έρωτας ως πολιτισμικό παράγωγο
Στην εισαγωγή της μπροσούρας αυτής οι Collectif πηγαίνουν Ενάντια στην αγάπη και προσπαθούν να καταλάβουν τι είναι τελικά αυτή η «αγάπη». Στα γαλλικά έχουν μια λέξη και για την αγάπη και για τον έρωτα. Η Αγάπη -λένε- είναι δημιούργημα του Μεσαίωνα: «Μια δόση χριστιανισμού και μια δόση αυλικού έρωτα και τα-νταν! Να ο μύθος της Αγάπης με κεφαλαίο το Α». Το αιώνιο είδωλο της μας καταδυναστεύει. Η Αγάπη γίνεται έτσι η θεά μας, γίνεται απόλυτη και ολιστική, κάνοντας μας να περιμένουμε μια ζωή για τον πρίγκιπα και την πριγκίπισσα πάνω στο άλογο. «Τι μελαγχολία μας προκαλούν όλα αυτά! Πόσα όνειρα, πόσα φαντάσματα, ελπίδες, ενέργεια, στρατηγικές, χρόνος, τρέμουλα, φόβους, κόμπους στο στομάχι, ντροπές, πόσα δάκρυα…»
η κουλτούρα της αγάπης
Από μικρά παιδιά μας γεμίζουν με αγάπη: «Μαμά, γιατί σε όλες τις ιστορίες στην τηλεόραση κερδίζουν οι καλοί;», ρωτάει η μικρή Ελιζαμπέτ. «Παππού, γιατί όλα τα τραγούδια στο ραδιόφωνο μιλάνε πάντα για την αγάπη; Γιατί δεν μιλάνε για άλλα πράματα όπως ο θάνατος, η θάλασσα, η εξουσία, ή η γεωλογία;»
Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από την αγάπη: Βρίσκεται στα κινούμενα σχέδια, στα παραμύθια, στις ταινίες, στα μπαρ, στα περιοδικά, στα μυθιστορήματα, στα νέα, στους ίδιους τους φίλους και τις φίλες μας… Η κουλτούρα μας εξιδανικεύει την Αγάπη. Και η ίδια μας η κοινωνία δημιουργεί και προστάζει την αγάπη και την αποκλειστικότητα, δηλαδή το πρότυπο του εσωστρεφούς, παντρεμένου ζευγαριού. Ο φόβος του να μείνουμε μόνοι και μόνες, κάνει επιθυμητή τη συναισθηματική ιδιοκτησία και όλα της τα παράγωγα. Ενθαρρύνεται η κτητικότητα, η ζήλια και η εξάρτηση. Αυτός ο φόβος πηγάζει από τον ίδιο τον πολιτισμό και η αναγκαιότητα της αγάπης που γεννά δεν είναι παρά ένα παράγωγό του.
ο έρωτας ως εμπόρευμα
Όπου υπάρχει ζήτηση, δημιουργείται μια αγορά και παράγονται νέα εμπορεύματα. Ο καπιταλισμός έρχεται να πουλήσει και να συσκευάσει την Αγάπη και έπειτα να την διοχετεύσει στις αγορές. «Εάν θέλετε λίγο έρωτα, ορίστε: πορνογραφία, πορνεία, ψυχοθεραπείες, φουσκωτές κούκλες…»
Μπορούμε να αγοράσουμε την Αγάπη αν έχουμε λίγα χρήματα, για να τα έχουμε όμως οφείλουμε να δουλεύουμε, να δανείζουμε τις εαυτές μας στη μισθωτή εκμετάλλευση.
από την εξάρτηση στην συναισθηματική αυτονομία
Ενάντια σε όλα αυτά, οι γάλλοι σύντροφοι προτάσσουν ελευθεριακές σχέσεις δίχως εξαρτήσεις, δίχως κυριαρχίες, ισότιμες και αυτόνομες. «Να απομυθοποιήσουμε τον Άλλον, να απομυθοποιήσουμε τη σεξουαλικότητα… Να δούμε ότι η άλλη δεν είναι τέλεια, όπως όλος ο κόσμος. Να σκεφτόμαστε πως ο άλλος δε μας ανήκει. Να σκεφτόμαστε και άλλους ανθρώπους που αγαπάμε. Να σκεφτόμαστε και άλλες απολαύσεις που αισθανθήκαμε με άλλα μέσα. Οι σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου είναι αυτόνομα και δεν εξαρτώνται από τον άλλον».
Ε
Ένας διάλογος ανάμεσα σε ένα στομάχι και ένα μυαλό
Εισαγωγή
Ανοίγει η αυλαία: ένα στομάχι κι ένα μυαλό βρίσκονται στη σκηνή. Είναι ενωμένα με τον ομφάλιο λώρο που σέρνεται άχαρα στο πάτωμα ανάμεσά τους. Στον τοίχο η φωτογραφία μιας κοπέλας που ακούει στο όνομα E.
ΜΥΑΛΟ: Αυτή την περίοδο ανακαλύπτω ένα σωρό ωραία πράγματα, γραπτά, συζητήσεις, συναντήσεις και συνελεύσεις. Ανακαλύπτω τον αναρχισμό, το φεμινισμό. Αρχίζω να καταλαβαίνω τι συμβαίνει κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας, τα πράγματα που μας διαμορφώνουν, τους τρόπους που συμμετέχουμε στο υπάρχον σύστημα.
ΣΤΟΜΑΧΙ: Κι εγώ ξεκινάω να ανακαλύπτω πράγματα. Αυτή την κοπέλα, την Ε, την αγαπώ. Κι αυτή μας αγαπάει. Είναι κάτι τέλειο, καινούριο. Είναι απίστευτα όμορφο!
ΜΥΑΛΟ: Μια αμοιβαία στιγμιαία έλξη.
ΣΤΟΜΑΧΙ: Ναι! Είναι ο έεερωτας!
ΜΥΑΛΟ: Ακούγεται ενδιαφέρον. Κάθισε και μίλησε μου για αυτό.
(Βγάζει ένα σημειωματάριο και αρχίζει να γράφει)
ΣΤΟΜΑΧΙ: Λοιπόν, αισθάνομαι πολύ παράξενα, λίγο μπλε αλλά και λίγο κόκκινο, πότε σφιγμένο και πότε ευχαριστημένο, εύθραυστο και ταυτόχρονα πανίσχυρο.
ΜΥΑΛΟ: Μα, πιο πολύ μπλε ή πιο πολύ κόκκινο; Πιο ήρεμο ή πιο νευρικό;
ΣΤΟΜΑΧΙ: Πότε έτσι, πότε αλλιώς, πότε το ένα, μετά το άλλο ή το ένα χωρίς το άλλο, καμιά φορά και τα δύο ταυτόχρονα.
ΜΥΑΛΟ: Πότε; Τι; Πού;
ΣΤΟΜΑΧΙ: Μμμ… περίμενε. Προχθές , για παράδειγμα, αφού περάσαμε 3 λεπτά μαζί κουβεντιάζοντας, κάτι σφίχτηκε εδώ, στο στομάχι.
