Το άπειρο

Αγαπημένος μού ήταν πάντα αυτός ο λόφος
ο έρημος, κι αυτά τα δέντρα που μας κρύβουν
τον μακρινόν ορίζοντα. Μα εδώ που στέκω
οραματίζομαι τις αχανείς εκτάσεις
τ’ ουρανού και την υπερκόσμια γαλήνη
κι ανατριχιάζω. Και καθώς ακούω
μέσα απ’ το φύλλωμα το θρόισμα του αέρα
συγκρίνω την αμόλυντη σιωπή του απείρου
μ’ αυτόν τον ήχο. Κι αισθάνομαι το αιώνιο,
και τις σβησμένες εποχές, και τη δική μας
που ζει και πάλλεται. Κι ο στοχασμός μου
πνίγεται στη βαθιά απεραντοσύνη.
Σ’ αυτή τη θάλασσα γλυκό είναι το ναυάγιο.


Giacomo Leopardi, μτφρ. Νάσος Βαγενάς

η αντωνυμία σου δεν είναι εσύ

αναζήτηση στη συζήτηση – έχει αποκτήσει
τη μορφή του χρώματός σου
και τις ελπίδες σου τις ελπίδες σου
τις έχει διαμορφώσει

έτσι ώστε

το σχήμα ενός τραύματος που όλο πλαταίνει
μέσα, [να] βρίσκει λόγο ριζώνει πάνω στο λόγο

τα μάτια του μες στα μάτια σου το σώμα του είναι ένας πόνος που διαστέλλεται και η σύσπαση

αυτή δεν είναι δική μου

δεν γεννάω εγώ τέτοιες συσπάσεις στους πνεύμονές σου δεν είμαι εγώ
ο κάτοικος αυτής της πληγής

ο ήλιος που σου έδωσα να καρφώσεις στο κεφάλι σου
είναι δικός του και μάλλον μόνο δικός του

πρόσκ[όλ]ληση αποδεκτή. τώρα μπορείτε να καλείτε ο ένας τον άλλο
χρησιμοποιώντας αντωνυμίες πιο κτητικού περιεχομένου.


Ντενίσα Σαχίνι

Γυναίκες σαν και μένα

Γυναίκες σαν και μένα δωρίζουν όνειρα,
ακόμα κι αν θα τα στερηθούν οι ίδιες.
Γυναίκες σαν και μένα δίνουν την ψυχή τους,
γιατί η ψυχή είναι σαν μια σταγόνα νερό στην έρημο.
Γυναίκες σαν και μένα απλώνουν το χέρι
και σε βοηθούν να σηκωθείς, ριψοκινδυνεύοντας
να γκρεμιστούν κι αυτές με τη σειρά τους.
Γυναίκες σαν και μένα κοιτάζουν μπροστά,
έστω κι αν η καρδιά μένει πάντα κάποια βήματα πίσω.
Γυναίκες σαν και μένα
αναζητούν ένα νόημα στο να υπάρχουν και,
όταν το βρουν,
θα προσπαθήσουν να το διδάξουν
σε όποιον απλώς επιβιώνει.
Γυναίκες σαν και μένα, όταν αγαπούν,
αγαπούν για πάντα…
και όταν πάψουν ν’ αγαπούν είναι μόνο επειδή
σκλήθρες της ύπαρξης κείτονται
ανυπεράσπιστες στα χέρια της ζωής.
Γυναίκες σαν και μένα κυνηγούν ένα όνειρο…
το όνειρο ν’ αγαπηθούν γι’ αυτό που είναι
και όχι γι’ αυτό που οι άλλοι θα ’θελαν να είναι.
Γυναίκες σαν και μένα γυρνούν τον κόσμο
αναζητώντας εκείνες τις αξίες, που τώρα πια,
έχουν παραπέσει στης ψυχής την απολησμονιά.
Γυναίκες σαν και μένα θα ’θελαν ν’ αλλάξουν,
όμως αυτό θα σήμαινε να ξαναγεννηθούν.
Γυναίκες σαν και μένα φωνάζουν σιωπηλά,
για να μην μπερδεύεται η φωνή τους με τα δάκρυα.
Γυναίκες σαν και μένα είναι εκείνες που εσύ
καταφέρνεις πάντα να τους τσακίζεις την καρδιά,
γιατί ξέρεις ότι θα σ’ αφήσουν να φύγεις,
δίχως ερωτήσεις.
Γυναίκες σαν και μένα αγαπούν βαθιά, ξέροντας πως,
ως αντάλλαγμα, δεν θα πάρουν παρά μόνο ψίχουλα.
Γυναίκες σαν και μένα τρέφονται απ’ το ελάχιστο
και πάνω σ’ αυτό,
δυστυχώς, θεμελιώνουν την ύπαρξή τους.
Γυναίκες σαν και μένα περνούν απαρατήρητες,
όμως είναι οι μόνες που αληθινά θα σ’ αγαπήσουν.
Γυναίκες σαν και μένα είν’ εκείνες που,
στο φθινόπωρο της ζωής σου
θα λυπηθείς για όλα όσα θα μπορούσαν να σου δώσουν
και που εσύ δεν θέλησες…


Alda Merini, μετάφραση Ευαγγελία Πολύμου