Η σκηνή

Ἀπάνω στὸ τραπέζι εἴχανε στήσει
ἕνα κεφάλι ἀπὸ πηλὸ
τοὺς τοίχους τοὺς εἶχαν στολίσει
μὲ λουλούδια
ἀπάνω στὸ κρεβάτι εἴχανε κόψει ἀπὸ χαρτὶ
δυὸ σώματα ἐρωτικὰ
στὸ πάτωμα τριγύριζαν φίδια
καὶ πεταλοῦδες
ἕνας μεγάλος σκύλος φύλαγε
στὴ γωνιά

Σπάγγοι διασχίζαν τὸ δωμάτιο ἀπ᾿ ὅλες
τὶς πλευρὲς
δὲ θά ῾ταν φρόνιμο κανεὶς
νὰ τοὺς τραβήξει
ἕνας ἀπὸ τοὺς σπόγγους ἔσπρωχνε τὰ σώματα
στὸν ἔρωτα

Ἡ δυστυχία ἀπ᾿ ἔξω
ἔγδερνε τὶς πόρτες


Μίλτος Σαχτούρης, Με το πρόσωπο στον τοίχο

Δεν ήθελα να είμαι

8

Δεν ήθελα να είμαι

παρά ο κέδρος μπροστά στο σπίτι σου

ένα κλαδί του κέδρου

ένα φύλλο του κλαδιού

μια σκιά του φύλλου

η δροσιά της σκιάς

που χαϊδεύει τον κρόταφό σου

για ένα δευτερόλεπτο 

Ιβάν Γκολ, Μαλαισιακά τραγούδια, μτφρ. Ε.Χ. Γονατάς

Σταυρωμένος

Φώναξα στους ανθρώπους: "Θέλω να σταυρωθώ".
Και είπαν: "Γιατί να πέσει πάνω μας το αίμα σου;".
Κι απάντησα: " Πώς αλλιώς θα εξυψωθείτε παρά σταυρώνοντας τους τρελούς;"
Και μ' άκουσαν και με σταύρωσαν. Κι η σταύρωση με ησύχασε.
Και όταν κρεμάστηκα ανάμεσα στον ουρανό και στη γη, σήκωσαν τα κεφάλια τους για να με δουν. Κι εξυψωθηκαν• γιατί ποτέ πρωτύτερα δεν είχαν σηκωθεί τα κεφάλια τους.
Καθώς όμως στεκόντουσαν κοιτώντας με, ένας μίλησε και είπε: "Για ποιο λόγο ζητάς να τιμωρηθείς;"
Κι ένας άλλος φώναξε: "Για ποια αιτία θυσιάζεις τον εαυτό σου;"
Κι ένας τρίτος είπε: "Νομίζεις πώς με το τίμημα τούτο θ' αγοράσεις παγκόσμια δόξα;"
Κι είπε ένας τέταρτος: "Κοιτάξτε πώς χαμογελάει. Μπορεί να συγχωρεθεί τέτοιος πόνος;"
Κι απάντησα σ' όλους και είπα: "Να θυμάστε μόνο όταν χαμογέλασα. Δεν τιμωρούμαι -ούτε θυσιάζομαι- ούτε ζητώ δόξα και δεν έχω τίποτα να συγχωρήσω. Διψούσα -και σας ικέτευσα να μου δώσετε να πιω το αίμα μου. Γιατί τι άλλο μπορεί να σβήσει τη δίψα ενός τρελού, παρά το ίδιο του το αίμα;
Ήμουν βουβός και ζήτησα πληγές από σας για στόματα. Ήμουν φυλακισμένος μέσα στις μέρες και στις νύχτες σας -και ζήτησα μια πύλη για να περάσω σε μεγαλύτερες μέρες και νύχτες.
Και τώρα φεύγω -όπως έφυγαν άλλοι σταυρωμένοι πριν από μένα. Και μη νομίσετε ότι μας κουράζει ο σταυρός. Γιατί πρέπει να σταυρωνόμαστε απ' όλο και περισσότερους ανθρώπους, ανάμεσα σε μια μεγαλύτερη γη και σ' ένα μεγαλύτερο ουρανό.


Khalil Gibran, Ο τρελός