Πλημμύρες, ρύποι: χείμαρροι από ρύπους πλημμυρίζουν τον κόσμο και τον αέρα που ο κόσμος αναπνέει. Πλημμυρίζουν τον κόσμο όμως και χείμαρροι από λόγια και εκθέσεις εμπειρογνωμόνων, από ομιλίες και κυβερνητικές δηλώσεις, από μεγαλειώδεις διεθνείς συμφωνίες που κανείς δεν τηρεί και από διάφορες άλλες εκδηλώσεις ανησυχίας των επισήμων για την οικολογία. Η γλώσσα της εξουσίας παρέχει άσυλο στην καταναλωτική κοινωνία, σε εκείνους που την επιβάλλουν ως διεθνές πρότυπο στο όνομα της ανάπτυξης καθώς και στις εταιρίες που στο όνομα της ελευθερίας, πληγώνουν τον πλανήτη και μετά του πουλάνε φάρμακα και βάλσαμα. Οι περιβαλλοντολόγοι, που αναπαράγονται σαν τα κουνέλια, φροντίζουν να συσκευάζουν την οικολογία μες στο σελοφάν της ασάφειας. Η υγεία του κόσμου έχει κλονιστεί και η επίσημη γλώσσα γενικεύει για να πάρει άφεση αμαρτιών: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ισχυρίζονται ψευδώς οι τεχνοκράτες και επαναλαμβάνουν οι πολιτικοί, υπονοώντας ότι, αφού είμαστε όλοι υπεύθυνοι, τότε κανείς δεν είναι. Οι επίσημες ομιλίες παροτρύνουν όλο τον κόσμο να κάνει θυσίες, υπονοώντας ότι τα σπασμένα θα τα πληρώσουν πάλι αυτοί που τα πληρώνουν πάντα.
Ολόκληρη η ανθρωπότητα πληρώνει τις συνέπειες από την καταστροφή του εδάφους, τη δηλητηρίαση του αέρα, τη ρύπανση των νερών, τις κλιματολογικές τρέλες και τη σπατάλη των μη ανανεώσιμων αγαθών που παρέχει η φύση. Όμως οι στατιστικές αποκαλύπτουν και οι αριθμοί προδίδουν: τα δεδομένα, καμουφλαρισμένα κάτω από τις λέξεις, αποκαλύπτουν ότι το 75% των εγκλημάτων κατά της φύσης διαπράττεται από το 25% της ανθρωπότητας. Συγκρίνοντας τους μέσους όρους κατανάλωσης Βορρά και Νότου, βλέπουμε ότι κάθε κάτοικος του Βορρά καταναλώνει δέκα φορές περισσότερη ενέργεια, δεκαεννιά φορές περισσότερο αλουμίνιο, δεκατέσσερις φορές περισσότερο χαρτί και δεκατρείς φορές περισσότερο σίδηρο και χάλυβα από έναν κάτοικο του Νότου. Κάθε Βορειοαμερικανός αποβάλλει στον αέρα, κατά μέσο όρο, είκοσι δύο φορές περισσότερο άνθρακα από έναν Ινδό και δεκατρείς φορές περισσότερο από έναν Βραζιλιάνο. Αποκαλείται παγκόσμια αυτοκτονία το έγκλημα το οποίο διαπράττουν καθημερινά τα πιο εύπορα μέλη του ανθρώπινου γένους, που ζουν στις πλούσιες χώρες ή που μιμούνται τον τρόπο ζωής των πλουσίων αλλά ζουν σε φτωχές χώρες: οι κοινωνικές τάξεις και χώρες που καθορίζουν την ταυτότητά τους μέσω της επίδειξης πλούτου και της σπατάλης. Μια μαζική υιοθέτηση αυτών των μοντέλων κατανάλωσης δε θα ήταν ποτέ εφικτή, λόγω ενός μικρού εμποδίου: θα χρειάζονταν δέκα πλανήτες σαν το δικό μας για να μπορούσαν οι φτωχές χώρες να καταναλώνουν όσο και οι πλούσιες, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της εμπεριστατωμένης έκθεσης Bruntland, που παρουσιάστηκε στην Παγκόσμια Επιτροπή Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης το 1987.
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα
Ολόκληρη η ανθρωπότητα πληρώνει τις συνέπειες από την καταστροφή του εδάφους, τη δηλητηρίαση του αέρα, τη ρύπανση των νερών, τις κλιματολογικές τρέλες και τη σπατάλη των μη ανανεώσιμων αγαθών που παρέχει η φύση. Όμως οι στατιστικές αποκαλύπτουν και οι αριθμοί προδίδουν: τα δεδομένα, καμουφλαρισμένα κάτω από τις λέξεις, αποκαλύπτουν ότι το 75% των εγκλημάτων κατά της φύσης διαπράττεται από το 25% της ανθρωπότητας. Συγκρίνοντας τους μέσους όρους κατανάλωσης Βορρά και Νότου, βλέπουμε ότι κάθε κάτοικος του Βορρά καταναλώνει δέκα φορές περισσότερη ενέργεια, δεκαεννιά φορές περισσότερο αλουμίνιο, δεκατέσσερις φορές περισσότερο χαρτί και δεκατρείς φορές περισσότερο σίδηρο και χάλυβα από έναν κάτοικο του Νότου. Κάθε Βορειοαμερικανός αποβάλλει στον αέρα, κατά μέσο όρο, είκοσι δύο φορές περισσότερο άνθρακα από έναν Ινδό και δεκατρείς φορές περισσότερο από έναν Βραζιλιάνο. Αποκαλείται παγκόσμια αυτοκτονία το έγκλημα το οποίο διαπράττουν καθημερινά τα πιο εύπορα μέλη του ανθρώπινου γένους, που ζουν στις πλούσιες χώρες ή που μιμούνται τον τρόπο ζωής των πλουσίων αλλά ζουν σε φτωχές χώρες: οι κοινωνικές τάξεις και χώρες που καθορίζουν την ταυτότητά τους μέσω της επίδειξης πλούτου και της σπατάλης. Μια μαζική υιοθέτηση αυτών των μοντέλων κατανάλωσης δε θα ήταν ποτέ εφικτή, λόγω ενός μικρού εμποδίου: θα χρειάζονταν δέκα πλανήτες σαν το δικό μας για να μπορούσαν οι φτωχές χώρες να καταναλώνουν όσο και οι πλούσιες, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της εμπεριστατωμένης έκθεσης Bruntland, που παρουσιάστηκε στην Παγκόσμια Επιτροπή Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης το 1987.
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου