Η ηχώ του σώματος

                                   δάνεισέ μου τα μυαλά σου

                                   δωσ' μου το στεφάνι σου

                                   τη στίξη σου τη σιγουριά σου

                                   αυτό το βύσσινο

                                   δωσ' μου αυτό το βύσσινο

                                   ή έστω ένα άλλο

                                   με τους κύκλους των ματιών σου κύκλωσέ με

                                   σπεύσε

                                   στο κέντρο του είναι μου

                                  γίνε ο κύκλος αυτού του κέντρου

                                  το τρίγωνο αυτού του κέντρου

                                  ο τετραγωνισμός των νυχιών μου

                                  γίνε αυτό ή εκείνο ή έστω

                                  κάτι άλλο

                                  μα ακολούθησέ με προπορεύσου

                                  σαγήνη

ανάμεσα στη νύχτα των νυχιών σου και τη μέρα των μήλων σου
ανάμεσα  στην πρόζα του προσώπου σου και την πόζα των ποδιών σου
ανάμεσα στο χρόνο των κροτάφων σου και το χώρο του νου σου
ανάμεσα στη σφεντόνα του μετώπου σου και τις πέτρες των βλεφάρων σου
ανάμεσα στη χροιά των χεριών σου και τον κόκκο των κοκάλων σου
ανάμεσα στο ρε της ράχης σου και το μι της μιλιάς σου
ανάμεσα στο στρείδι του αμφιβληστροειδούς σου και τη σφυρίδα της ίριδάς σου
ανάμεσα στο κρασί του κεφαλιού σου και τη σπονδή των σπονδύλων σου
ανάμεσα στον κυκλώνα της κοιλιάς σου και τα σύννεφα του αφαλού σου
ανάμεσα στη λάμψη του λαιμού σου και το δέος του αιδοίου σου
ανάμεσα στη ματσέτα των ματόκλαδών σου και το δάσος των δαχτύλων σου
ανάμεσα στα άκρα των δαχτύλων σου και τα στενά του στόματός σου
ανάμεσα στην τρικυμία των τριχών σου και το στίγμα του στήθους σου
ανάμεσα στη γραμμή των γροθιών σου και τη σειρά των συνδέσμων σου
ανάμεσα στον βωμό των ώμων σου και το ζωμό του ιδρώτα σου
ανάμεσα στον κώνο των αγκώνων σου και το τρίγωνο του τραχήλου σου
ανάμεσα στο νεύμα των νεύρων σου και τα γέλια των γλουτών σου
ανάμεσα στο σαράκι της σάρκας σου και τις ψαλίδες της ψυχής σου
ανάμεσα στη στέρνα του δέρματός σου και τη στάμνα των οστών σου
ανάμεσα στα εδάφη της αφής σου και τη φωτιά της ανάσας σου
ανάμεσα στη στάμπα του στήθους σου και τα χερουβείμ των χεριών σου
ανάμεσα στο άστυ του αστραγάλου σου και το λίκνο της μασχάλης σου
ανάμεσα στη σφαίρα των φρυδιών σου και τον στόχο του στήθους σου
ανάμεσα στο μόσχο των μυών σου και το νάρδο των ρουθουνιών σου
ανάμεσα στη μούσα των μυών σου και τη μέδουσα του μέσου σου
ανάμεσα στην πυγμή του πιγουνιού σου και την επίγνωση της επιγονατίδας σου
ανάμεσα στο φίλντισι της φτέρνας σου και τον απήγανο του πιγουνιού σου
ανάμεσα στο μάτι της μέσης σου και τα δόντια του αίματός σου
ανάμεσα στην κόρα της κόρης και τη μέγγενη των ματιών σου
ανάμεσα στα δίχτυα των δαχτύλων σου και την παρεγκεφαλίδα του εγκεφάλου σου
ανάμεσα στο προσκεφάλι των αυτιών σου και το κάλυμμα του κεφαλιού σου
ανάμεσα στο κοχύλι των χειλιών σου και το καράβι των καρπών σου
ανάμεσα στα σύνορα του μετώπου σου και τη βίζα του προσώπου σου
ανάμεσα στον παλμό των πνευμόνων σου και την αντήχηση του αντίχειρά σου
ανάμεσα στο γάλα της γάμπας σου και το ποτήρι της παλάμης σου
ανάμεσα στα μήκη των ζυγωματικών σου και τα πλάτη των ωμοπλατών σου
ανάμεσα στο τέλμα των πελμάτων σου και τον ουρανό του ουρανίσκου σου
ανάμεσα  στις παρυφές των παρειών σου και τις παγίδες των ποδιών σου
ανάμεσα στο φως της φωνής σου και το δειλινό των δαχτύλων σου
ανάμεσα στο γογγυτό των γοφών σου και το ίχνος του χνότου σου
ανάμεσα στο χαμό των αχαμνών σου και τη φλόγα των φλεβών σου
ανάμεσα στους μηρούς των χαδιών σου και τη μυρωδιά της καρδιάς σου
ανάμεσα στη γνώση των γονάτων σου και του ήθους του πλήθους
του βυθού του βάθους σου


Ghérasim Luca
πηγή: Τεφλόν, Ποιητικό σκεύος και όχι μόνο