Ένα βράδυ ήρθε στην ψυχή του η επιθυμία να φτιάξει ένα καλλιτέχνημα: «Τη χαρά της στιγμής».
Και βγήκε στον κόσμο γυρεύοντας μπρούντζο. Γιατί μονάχα μπρούτζινη τη φανταζόταν.
Μα οι μπρούντζοι ολουνού του κόσμου είχαν χαθεί και πουθενά αλλού δεν μπορούσε να βρει, εκτός από το δημιούργημά του «Η αιώνια έγνοια».
Και το έργο του αυτό το είχε τελειώσει ο ίδιος με τα δυο του χέρια και το είχε στήσει στο μνήμα του μόνου προσώπου που είχε αγαπήσει στη ζωή του, για να δείξει μ'αυτό πως η αγάπη του ανθρώπου ζει αιώνια και για να συμβολίσει την ανθρώπινη έγνοια που ποτέ δεν τελειώνει. Σ'όλο όμως τον κόσμο δεν υπήρχε άλλος μπρούντζος εκτός απ'αυτόν.
Και πήρε το καλλιτέχνημα που είχε φτιάσει, τό'ριξε σ'ένα μεγάλο φούρνο και του'βαλε φωτιά.
Κι απ'τον μπρούντζο της «Αιώνιας έγνοιας» δημιούργησε τη «Χαρά της στιγμής».
Όσκαρ Ουάιλντ, Το φάντασμα του Κάντερβιλ και άλλα διηγήματα
Και βγήκε στον κόσμο γυρεύοντας μπρούντζο. Γιατί μονάχα μπρούτζινη τη φανταζόταν.
Μα οι μπρούντζοι ολουνού του κόσμου είχαν χαθεί και πουθενά αλλού δεν μπορούσε να βρει, εκτός από το δημιούργημά του «Η αιώνια έγνοια».
Και το έργο του αυτό το είχε τελειώσει ο ίδιος με τα δυο του χέρια και το είχε στήσει στο μνήμα του μόνου προσώπου που είχε αγαπήσει στη ζωή του, για να δείξει μ'αυτό πως η αγάπη του ανθρώπου ζει αιώνια και για να συμβολίσει την ανθρώπινη έγνοια που ποτέ δεν τελειώνει. Σ'όλο όμως τον κόσμο δεν υπήρχε άλλος μπρούντζος εκτός απ'αυτόν.
Και πήρε το καλλιτέχνημα που είχε φτιάσει, τό'ριξε σ'ένα μεγάλο φούρνο και του'βαλε φωτιά.
Κι απ'τον μπρούντζο της «Αιώνιας έγνοιας» δημιούργησε τη «Χαρά της στιγμής».
Όσκαρ Ουάιλντ, Το φάντασμα του Κάντερβιλ και άλλα διηγήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου