Μετέωροι στο κενό

Οι φίλοι μου και οι εραστές μου
Σύντροφοι στα σεντόνια
Επαίτες της μεγάλης φάρσας της λογικής
Από την Ιωάννα στο Μιχάλη και τούμπαλιν
Οι ακροβάτες του τίποτα
Οι κοινωνικοί ασκητές μιας κοινωνικής παραλυσίας
Για έπαινο τιμητικές πλακέτες
με σαραβαλιασμένα χαμόγελα και άσπρα γαντάκια
Ραμμένα από αίμα
Ξημερώματα στις εθνικές με οτοστόπ
Και προίκα πλαστικές μπουκάλες κρασί
Και λίγα κέρματα
Μια φορητή πρίζα πάνω μου
Και υγρά χέρια
Οι βασιλιάδες των ηλιθίων με τα χάδια τους
Ηλεκτροπληξίες
Καμένο δέρμα

Οι εισπνέοντες αιθέρα κολλημένοι στις αποστάσεις
Αυτούς θέλω
Τους μετέωρους στο κενό
Είμαι το Τέρας
Σε σκυλόμπαρα και χαρτοπαιχτικές
Κονιάκ 5άστερα χωρίς ουρανό
Το βρωμερό πουλόβερ του τύπου γελάει
Το γκροτέσκο τους
Φίδια κορμιά ταλαντώνονται πέρα δώθε
Καβγάδες έξω από τις τουαλέτες
Σφηνάκια στους κτητικούς
Καρφώνω τις φέτες λεμόνι με σουγιάδες
Και σερβίρω τα ποτήρια με βελούδινη χαρτοπετσέτα
Καρφώνω στους τοίχους τα τελευταία λόγια των ανθρώπων
που αγκαλιαστήκαμε πριν τη μάχη
Και τη νύχτα για κουβέρτα
έχω μια πετσέτα μουσκιά στο σπέρμα

Δεν είμαστε με τις ερωτικές εξομολογήσεις
Οι ερωτικές εξομολογήσεις απαιτούν ερωτικές εξανακρίσεις
Είμαστε με τις ερωτικές πράξεις
Είμαστε με τα ματωμένα πουκάμισα
Είμαστε ο φόβος και η εξιλέωση των άδειων λεωφορείων
Των νικημένων στρατιωτών μιας μάχης χωρίς παραλλαγή κι επιφάνεια
Των κρανίων που θρυμματίστηκαν
Είμαστε ο άρτος του σώματος που έγινε ενοχή
Οι οργασμοί μας δε χωράνε σε ουρές και σε ταμεία
Ανάμεσα σε ένα ποτήρι και μια ανάσα
ξαποσταίνουμε και ξαναξεκινάμε από την αρχή
Ευτυχώς που έχουμε μια πόλη να αργοπεθαίνουμε κανονικά.


Μαριάννα Τσούχλη