Το τραγούδι του εαυτού μου

Το βάθρο μου είναι στερεωμένο και σφηνωμένο σε γρανίτη,
Περιγελώ αυτό που εσείς ονομάζετε αποσύνθεση,
Και ξέρω την έκταση του χρόνου.
Το μόνο που θέλω είναι να βρω το νησί μου...
Εκεί θα κάνω τις στιγμές ευτυχίας καθημερινότητα, εκεί θα διώξω τα ''θέλω'', εκεί θα βρω κάθε μου ναι και όχι, εκεί θα ''ζήσω'' κάθε μου θάνατο, εκεί θα αφήσω εμένα ελεύθερο. Το μόνο που θέλω είναι να με βρώ
Το μόνο που θέλω ρε, είναι να ζήσω κάθε μου στιγμή και να μην καταλήξω δυο ημερομηνίες με μια παύλα ανάμεσα...
Ζητώ πολλά;

Γουόλτ Γουίτμαν ( Το ποίημα είναι απόσπασμα από Το  Τραγούδι του εαυτού μου, χαραγμένο στον τάφο του.)


Ο Walt Whitman (31/5/1819 – 26/3/1892) ήταν αμερικανός αυτοδίδακτος ποιητής, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Ουμανιστής, πήρε μέρος στη μετάβαση από τη μεταφυσική στο ρεαλισμό, ενσωματώνοντας και τις δυο όψεις στο έργο του. Ανήκει στους ποιητές με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Αμερική και συχνά τον ονομάζουν "πατέρα του ελεύθερου στίχου". Το έργο του ήταν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο στην εποχή του, ιδιαίτερα η συλλογή του Φύλλα Χλόης (Leaves of Grass), που περιγράφηκε ως ανήθικη λόγω της απροκάλυπτης σεξουαλικότητάς που τη διαπνέει. Θεωρείται το σημαντικότερο έργο του, πρωτοεκδόθηκε το 1855 με τα λεφτά του ενώ ο ίδιος δε σταμάτησε να το επεκτείνει και να το βελτιώνει μέχρι το θάνατό του.
Γεννημένος στο Λονγκ Άιλαντ, ο Whitman τέλειωσε μόνο το δημοτικό και εργάστηκε ως δημοσιογράφος, δάσκαλος, κρατικός υπάλληλος, και -σε συνδυασμό με την έκδοση ποιημάτων- ήταν εθελοντής νοσοκόμος κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου.
Η σεξουαλικότητα του αναφέρεται συχνά στην ποίησή του, και παρόλο που οι βιογράφοι συνεχίζουν να διαφωνούν, συνήθως περιγράφεται ως ομοφυλόφιλος ή αμφιφυλόφιλος στα συναισθήματα και τα θέλγητρα. Ωστόσο δεν έχουν καταλήξει στο αν όντως ο Γουίτμαν είχε σχετιστεί με άντρες.
Έγραψε ποιήματα πανθεϊστικά και φυσιολατρικά, αγαπούσε την όπερα, διάβαζε βεδικούς ύμνους, αστρονομία, γερμανική φιλοσοφία αλλά και Όμηρο, Σαίξπηρ, Ντίκενς. Ο Γουίτμαν ενδιαφερόταν για την πολιτική σε όλη του τη ζωή. Πάλεψε για την ελευθερία των μαύρων και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ποίησή του παρουσιάζει την πίστη του στην ισότητα των φυλών και κάποια στιγμή έκανε έκκληση για την κατάργηση της δουλείας, όμως αργότερα πίστεψε πως το κίνημα αυτό ήταν απειλή για τη δημοκρατία. Τον χαρακτήρισαν ανατρεπτικό ποιητή - ανήθικο και επικίνδυνο άνθρωπο. "Οι στίχοι μου είναι τσαπιές βαρβάρου" έλεγε στους λεπτολόγους κριτικούς "όμως εγώ δεν ήρθα εδώ για να κεντήσω".