Μη - βιώματα

Πρόσεχε·
δε θέλω να σκάσει το κεφάλι σου
ή να σε τρελάνουν οι αναμνήσεις.

Δε θέλω να με θυμάσαι μονάχα τα βράδια
και να κλαις μέχρι να κοιμηθείς.

Δε θέλω να με βλέπεις στις φωτογραφίες
και να δολοφονείς στιγμές.

Πρόσεχε·
δε θέλω να σε γοητεύει μία ανάμνηση,
αλλά η παρουσία.

Δε θέλω να με νιώθεις σαν φάντασμα
ενώ είμαι ακόμα ζωντανός.

Δε θέλω να κάνεις πως επιβιώνεις·
γιατί πεθαίνεις,
γίνεσαι πεισματικά αυτόχειρας.

Να σου πω,
άσε τις ιστορίες και τις αναμνήσεις·
παράτα τις στιγμές και τη μνήμη.

Μας έχουν γαμήσει με τα βιώματα·
τα καθίκια - επίτηδες - μας τα θυμίζουν
για να δακρύζουμε εμείς,
ενώ αυτοί γελούν και χαίρονται.

Είναι ανόητοι όμως·
τρομακτικά ανόητοι.
Δεν ξέρουν ότι θα δολοφονηθούν
από τα όνειρά μας,
ότι τα βιώματα μας
θα τους προσφέρουν αϋπνίες
και οι φαντασιώσεις μας
θα εξαφανίσουν
τις ηθικολογικές τους διαστροφές
μια για πάντα.

Γι' αυτό σου λέω,
ξέχνα την ανάμνηση μου
κι έλα να τους διαλύσουμε
- αν αντέχεις·
αλλιώς φύγε μακριά,
ή καλύτερα
πήγαινε μαζί τους.


© Θάνος Ι. Κουλουβάκης, 10/6/19