«Αχ, μόνο η φευγαλέα ματιά
Μπορούσε να την κάνει να προσέξει
Με τέτοια κόλπα έγινα
Άντρας της γυναίκας μου»
«Μονάχα περαστική γλιστρώντας
Μπορούσα να τον κάνω ολόδικό μου
Έτσι σχεδόν απαρατήρητα έγινα
Γυναίκα του άντρα μου»
Αφήσαμε το χρόνο να κυλήσει
Μέχρι που ο καιρός μας χώρισε
Φορώντας κιόλας τα παλτά μας
Αγκαλιαστήκαμε ν' αποχαιρετιστούμε.
Μπέρτολτ Μπρεχτ, απόδ. Νάντια Βαλαβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου