...Τώρα πλέον κανείς δε μιλά για υποταγή της φύσης: τώρα οι δήμιοι της προτιμούν να μιλούν για την προστασία της. Και στις δύο περιπτώσεις, τότε και τώρα, η φύση είναι κάτι έξω από εμάς: ο πολιτισμός που συγχέει τα ρολόγια με το χρόνο, συγχέει επίσης τη φύση με τις καρτ ποστάλ.
Η ζωή στον πλανήτη μας όμως, που χλευάζει κάθε είδους ταξινόμηση και δεν επιβεβαιώνει καμία ερμηνεία, δε μένει ποτέ ήσυχη. Η φύση βρίσκεται σε αέναη κίνηση όπως κι εμείς, τα παιδιά της, που είμαστε ό,τι είμαστε και ταυτόχρονα είμαστε ό,τι κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε. Όπως έλεγε ο Πάουλο Φρέιρε, ο δάσκαλος που πέθανε αεί διδασκόμενος: Προχωράμε.
Η αλήθεια είναι στο ταξίδι όχι στο λιμάνι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από την αναζήτηση της αλήθειας. Είμαστε άραγε καταδικασμένοι στο έγκλημα; Το ξέρουμε καλά ότι εμείς, τα ανθρώπινα κτήνη, θέλουμε να κατασπαράζουμε το διπλανό μας και να ρημάζουμε τον πλανήτη, αλλά επίσης ξέρουμε ότι δε θα ήμασταν σήμερα εδώ αν οι μακρινοί μας πρόγονοι της παλαιολιθικής εποχής δεν είχαν μάθει να προσαρμόζονται στη φύση, της οποίας μέρος ήταν κι αυτοί, και αν δεν ήταν ικανοί να μοιράζονται τους καρπούς που μάζευαν και το κυνήγι που έπιαναν. Κάθε άνθρωπος όπου κι αν ζει, όπως κι αν ζει, όποτε κι αν ζει, κρύβει μέσα του πολλά εν δυνάμει πρόσωπα· το εφήμερο σύστημα εξουσίας αναδεικνύει καθημερινά ένα από τα χειρότερα πρόσωπά μας και εμποδίζει κάθε άλλο να αναπτυχθεί και να βγει στο προσκήνιο. Παρά το ότι είμαστε φτιαγμένοι από κακή πάστα δεν έχουμε ακόμη τελειώσει· κι αν κάτι μας κάνει να αξίζουμε, εμάς που είμαστε μια αναλαμπή στην ιστορία του σύμπαντος, μια φευγαλέα ζεστασιά μέσα στους πάγους, είναι αυτή η πρόκληση να αλλάξουμε τα πράγματα και να αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι.
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου