I am 25

Με μια αγάπη μια τρέλα για τον Σέλει

τον Τσάτερτον τον Ρεμπώ
και το φτωχό ουρλιαχτό της νιότης μου
έχει περάσει από αυτί σε αυτί:
ΜΙΣΩ ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ!
Κυρίως τους γέρους ποιητές που αποσύρονται
που συμβουλεύονται άλλους γέρους ποιητές
που μιλούν για τη νιότη τους ψιθυριστά
λέγοντας: - Τα έκανα αυτά τότε
μα αυτό ήταν τότε
αυτό ήταν τότε-
Ω θα ησύχαζα τους γέρους
θα τους έλεγα: - Είμαι φίλος σας
αυτό που κάποτε ήσασταν, μέσ'από μένα
θα γίνετε ξανά-
Τότε τη νύχτα στην ασφάλεια των σπιτιών τους
θα τους ξερίζωνα τις γλώσσες της μετάνοιας
και θα τους έκλεβα τα ποιήματα.


Gregory Corso, Gasoline (1958)


"Ήθελα να προκαλέσω εξέγερση, ήθελα να τους ξυπνήσω, ακόμη κι αν το τραγούδι μου ήταν άσκοπο, ή κάπως ανόητο. 

Ο ποιητής είναι ο ραψωδός, ο νομοθέτης, ο αιώνιος επαναστάτης."



With a love a madness for Shelley
Chatterton Rimbaud
and the needy-yap of my youth
has gone from ear to ear:
I HATE OLD POETMEN!
Especially old poetmen who retract
who consult other old poetmen
who speak their youth in whispers,
saying:--I did those then
but that was then
that was then--
O I would quiet old men
say to them:--I am your friend
what you once were, thru me
you'll be again--
Then at night in the confidence of their homes
rip out their apology-tongues
and steal their poems.