Πένθιμα αναμενόμενο

Πρέπει να βρούμε τρόπο
να γεφυρώσουμε
τον έρωτα ανάμεσά μας.
Δεν πάει άλλο.
Με κούρασε η πτώση
στο κενό.
Έχω στα χέρια μου
τα Άνθη του Κακού.
Στο κεφάλι μου
ένα φρικτό πονοκέφαλο.
Δεν ξέρω αν πρέπει
να πιω μια ασπιρίνη
ή να ερωτευθώ
την πρώτη Μαρία
που θα βρεθεί
μπροστά μου.
Είναι κι αυτός ο χειμώνας
που με βυθίζει στο αναπάντεχο.
Είσαι κι εσύ, που επιμένεις
ν' αγαπώ το αναμενόμενο.


Αντωνης Τσόκος, Ένα ποτήρι ακόμη, Τσαρλς – Εκδ. Γαβριηλίδης, 2015