Έρωτας στο Ψυχιατρείο

Μία ξένη έχει έρθει
Να μοιραστούμε το δωμάτιό μου στο σπίτι
Στο σπίτι το μισότρελο
Ένα κορίτσι τρελό σαν τα πουλιά

Κλειδώνοντας την πόρτα της νύχτας με το μπράτσο της,
Τη φτερούγα της,
Κατευθείαν μέσα στον λαβύρινθο του κρεβατιού

Ξορκίζει το αποδεδειγμένα παραδεισένιο σπίτι
Με σύννεφα που εισχωρούν

Ξορκίζει επιπλέον με περιπάτους
το εφιαλτικό δωμάτιο
Ασύλληπτη σαν τους νεκρούς
Ή ιππεύει τους ωκεανούς της φαντασίας
Αρσενικών κοιτώνων

Έχει έρθει κατεχόμενη από δαίμονες
Αυτή που αποδέχεται το φως των ψευδαισθήσεων
Μέσα από τον στιβαρό τοίχο
Τη δαιμόνισαν οι ουρανοί

Κοιμάται σε στενό αυλάκι
Και περπατά στη σκόνη
Ακόμη εξεγείρεται στις ίδιες της τις επιθυμίες
Πάνω στις σανίδες του τρελού σπιτιού
Που είναι πια φθαρμένες από τα δάκρυα
Των περιπάτων μου

Και έτσι εξαϋλωμένος κι αλλοπαρμένος
από το φως στα μπράτσα της
Στο τέλος-επιτέλους-
Ίσως πετύχω
Να αντέξω την πρώτη οπτασία που πυρπόλησε τα αστέρια .


Ντύλαν Τόμας